Łysina u mężczyzn i kobiet – rodzaje schorzeń

Łysina u mężczyzn

Z medycznego punktu widzenia łysienie (łac. alopecia) jest rodzajem choroby, której podłoża upatrywać należy w zaprzestaniu wytwarzania włosa w samym mieszku włosowym. Dotyczy głównie włosów rosnących na głowie, jednak nie zawsze jest to cała skóra głowy. Niektóre obszary są bowiem bardziej podatne na utratę włosów niż pozostałe, pojawiają się wówczas zakola lub łysienie na czubku głowy u mężczyzn. Jednak czy tylko oni? Niekoniecznie! W artykule odpowiemy dlaczego mężczyźni łysieją tak samo jak kobiety oraz z czego wynikają tak naprawdę różnice postrzegania tych procesów zależnie od płci!


Spis treści do artykułu:

Problem z łysiną dotyka znacznej części społeczeństwa, nie tylko mężczyzn, ale i kobiety

Zdarza się również, że łysieniu ulegają inne partie ciała niż głowa, np.: pachy, pachwiny czy kończyny. Tak naprawdę nie jest to jednak problem wyłącznie estetyczny, ale przede wszystkim medyczny, który swoje podłoże może mieć w genach. I niestety, dziedziczne łysienie jest dolegliwością, której nie da się w żaden sposób wyeliminować. Co więcej istnieją przypadki, kiedy łysina pojawia się u mężczyzn w bardzo młodym wieku. Wbrew pozorom jednak nadmierna utrata włosów nie jest chorobą, dotykającą wyłącznie mężczyzn, gdyż po prostu łysienie typu męskiego to mit wytworzony przez „pseudospecjalistów” i społeczeństwo, które powtarza zasłyszane mity.

Co prawda najczęściej spotykane jest właśnie łysienie u mężczyzn, jednak łysienie na czubku głowy, nadmierna utrata włosów z konkretnych powierzchni głowy czy też znacznie przerzedzenie włosów dotknąć może także kobiety.

Łysienie u mężczyzn a u dzieci i młodzieży

Co więcej, wbrew powszechnym opiniom, tak nieprzyjemna dolegliwość nie jest przeznaczona wyłącznie dla osób dorosłych. Coraz częściej można bowiem zauważyć łysienie u dzieci, szczególnie niemowląt i niewiele starszych maluchów. Jak informuje portal abcZdrowia, może być to związane z chorobą generyczną związaną z 6 chromosomem, ale nie tylko. W takich przypadkach ma się przeważnie do czynienia z łysieniem plackowatym. Jest to jednak choroba, którą można wyleczyć. Ważne jest jak najszybsze skonsultowanie się z lekarzem, którym po wstępnych badania wdroży odpowiednie i na dodatek skuteczne leczenie.


Jaki rodzaje łysienia wyróżniamy?

Rodzajów łysienia jest jednak więcej. Najczęściej spotykane to łysienie androgenowe, które związane jest z tym, że mieszek włosowy wykazuje nadmierną wrażliwość na pochodną testosteronu, przez co wytwarzane włosy stają się cieńsze i zdecydowanie słabsze, a ich wzrost ulega poważnemu zaburzeniu. Prócz łysienia androgenowego wyróżnia się także:

Łysienie bliznowaciejące (łac. keratosis follicularis spinulosa decalvans)

Niezwykłe rzadki rodzaj łysienia, mający charakter zarówno wrodzony, jak i nabyty. Często towarzyszą mu inne dolegliwości i poważne zaburzenia, jak chociażby wady w rozwoju. Choroba polega na utracie włosów w wyniku trwałego zniszczenia torebki włosowej, na której miejscu tworzy się blizna. Tego rodzaju łysienia nie można odwrócić;

Łysienie łojotokowe

Powoduje łojotokowe zapalenie skóry. Często mylone z atopowym zapaleniem skóry lub łuszczycą, jest jednak całkowicie wyleczalne. Istotna jest szybka diagnoza i wdrożenie skutecznego leczenie zarówno ogólnego, jak i miejscowego. Do tego celu stosuje się leki o działaniu przeciwzapalnym i przeciwgrzybicznym;

Łysienie telogenowe (TE)

Leczenie tego typu jest szczególnie uciążliwe, gdyż sam przebieg schorzenia polega na nadmiernym wypadaniu włosów w wielu miejscach na skórze głowy, ewentualnie innej części ciała, jeśli takowej dotyczy choroba. Spowodowane zanikiem mieszków włosowych i wydłużeniem fazy wzrostu nowych włosów. Może być wynikiem zaburzeń hormonalnych, stosowania niektórych leków, zatruć bądź ciężkich infekcji;

Trichtillomania, obligatoryjna chęć wyrywania włosów

Powyższy rodzaj łysienia powiązany jest ściśle z zaburzeniami psychicznymi, które ostatecznie powodują kompulsywne wyrywanie włosów. Trichtillomania jest schorzeniem tragicznym w długofalowych skutkach, gdyż może prowadzić do wykluczenia społecznego oraz spadku produktywności w pracy czy jakości prowadzonego życia;

Łysienie neurotyczne

Częstym powodem, dla których włosy zaczynają intensywnie wypadać jest traumatyczne przeżycie bądź ekspozycja na długotrwały stres. W takiej sytuacji dochodzi do wystąpienia zaburzeń w układzie nerwowym chorego, co objawia się łysieniem neurotycznym. Leczenie tego schorzenia polega najczęściej na pomocy psychologicznej. Po odbytej terapii nadmierne wypadanie włosów powinno się zmniejszyć;


Łysienie dziedziczne

Podłoże genetyczne tego rodzaju łysienia niestety wpływa negatywnie na wszelkie metody leczenia. Łysienie dziedziczne objawia się najczęściej w zaawansowanym wieku, gdy w organizmie zachodzą liczne zmiany związane z hormonami. Wypadanie włosów w tym przypadku związane jest z negatywnym wpływem dihydrotestosteronu na mieszki włosowe. Osoby narażone na łysienie dziedziczne powinny zadbać o swoją dietę, wzbogacając się o witaminę A, D oraz E. Dzięki temu nadmierne wypadanie włosów może zostać ograniczone;

Łysienie dynamiczne

Czy Twoje mieszki włosowe są bardzo zniszczone? Jeśli tak, to w przyszłości może to skutkować pojawieniem się łysienia dynamicznego. Aby uchronić się przed osłabieniem włosów i nadmiernym ich wypadaniem należy zadbać o kondycję mieszków włosowych. Gdy łysienie dynamiczne jest w zaawansowanym stadium może zostać zlecone przez lekarza prowadzącego stosowanie antybiotyków. Jednak w większości przypadków odpowiednia suplementacja sprawdza się bardzo dobrze;

Łysienie dyfuzyjne

Nadmierne wypadanie włosów, którego przyczyną jest z bardzo wysoki stan gorączkowy. Gorączka uszkadza miejscowo mieszki włosowe skóry głowy, co powoduje ich wypadanie. Rozproszona utrata włosów często związana jest z chorobami tj. nadczynność tarczycy czy objaw Hertoghe’a. Przy niedoczynności tarczycy również zaobserwowano przerzedzenie włosów, a do tego zwiększenie ich szorstkości i łamliwości.

łysienie całkowite

Łysienie całkowite  (łac. alopecia totalis)

Bardzo rzadka choroba skóry, której pochodzenie nie jest znane. Objawia się ona zaburzeniami w występowaniu owłosienia na ciele pacjenta. Może on posiadać wrodzony całkowity bądź częściowy brak owłosienia lub dominujący brak owłosienia. Łysienie całkowite najczęściej uwzględnia terapię kortykosteroidami.

Ostatnia aktualizacja tekstu: 05.10.2019
Źródła:
  1. Artykuł przeglądowy: Pierwotne łysienie bliznowaciejące, Kowalska-Olędzka E., Rakowska A., Słowińska M., Rudnicka L., Przegląd Dermatologiczny 2012; 3/2012, Numer: 99: 241-251.
  2. Alopecia: New Insights for the Healthcare Professional: 2013 Edition: ScholarlyPaper, Q. Ashton Acton, PhD, ScholarlyEditions, 2013, ISBN: 1481656791, 9781481656795